Gris dama

Un día máis,
gris dama,
acomplexada.

Coma formigas aos teus pés,
medieval e fría,
cautiva.

Gris dama que nos vixía,
día tras día.

Orgullo de nazón.
Lonxe de Breogán,
mais a mesma convicción.

Amor ao seu,
ao noso.
Débedas á terra.

Falta mar,
pero non carácter.
Sobra azul no ceo,
e corazóns que pastan.